Μέσα από το έργο καλλιτεχνών που απέχουν εκφραστικά μεταξύ τους, η έκθεση εξετάζει τους συσχετισμούς και τα όρια ανάμεσα στις διαφορετικές μορφές τέχνης, καθώς και τη δύναμη του πλαισίου να υπαγορεύει τη σχέση του θεατή με τις εικόνες. Φιγούρες, σύμβολα και γράμματα, χρώμα, κλίμακα, φόρμες και υλικά δημιουργούν μαζί άχρονους, μαγικούς τόπους όπου ποικίλες έννοιες και προθέσεις συνυπάρχουν αρμονικά. Νατουραλιστικές νεκρές φύσεις συνδιαλέγονται με street art πορτραίτα και κινητικά έργα, φυσικού μεγέθους γλυπτά ζώα, κεντητά ταμπλό και τυπογραφικές εγκαταστάσεις. Ένα πειραματικό soundtrack, ειδικά δημιουργημένο για την έκθεση από την πιανίστα Λευκή Καρποδίνη και τον συνθέτη Περικλή Λιακάκη συμπληρώνει την εμπειρία, βάζοντας στην εξίσωση ακόμη μία έκφραση τέχνης. Καλούμαστε να μπούμε σε μία ιδιότυπη χώρα των θαυμάτων με οδηγό μία επιμελητική πρόταση που καθρεφτίζει το τώρα και αναδεικνύει δουλειές καλλιτεχνών που αξίζει να γνωρίσουμε και να στηρίξουμε σήμερα. Στο κατώφλι μιας νέας εποχής, σε μία στιγμή στιγματισμένη από αβεβαιότητα, η τέχνη δεν πτοείται από αντιξοότητες.

Η τέχνη είναι η απάντηση.