Eleanna Martinou

Ελεάννα Μαρτίνου

“Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ονειρεύομαι. Ο κόσμος της φαντασίας μοιάζει πιο δελεαστικός και πιο αληθινός από τον πραγματικό. Ξεκίνησα να ζωγραφίζω για να κατασκευάζω κόσμους όπως μου αρέσουν, για να χάνω το χρόνο μέσα στη διαδικασία, για να συλλέγω υλικά για το προσωπικό μου εργαστήριο. Στα ζωγραφικά έργα δουλεύω με μελάνι, ακουαρέλα, λάδι και μικτές τεχνικές. Με απασχολεί η οργάνωση του χάους και το δίκτυο. Οι δισδιάστατες εικόνες αποτελούν προσχέδια για τρισδιάστατες εγκαταστάσεις, κρατώντας την αυτονομία τους. Αυτή την περίοδο με απασχολεί ιδιαίτερα η σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων. Αποτελούμε όλοι μας μια αλυσίδα. Η δομή είναι ίδια στα εγκεφαλικά κύτταρα, στο δίκτυο του υπολογιστή, στις αεροφωτογραφίες μητροπόλεων, αλλά και σε εικόνες δικτύου στο μικροσκόπιο. Όλα συνδέονται ρυθμικά σε μία ροή.”

5 Ερωτήσεις

Κορονοϊός λοιπόν. Πως σου φαίνεται αυτό που περνάμε;
Είναι μια καλή ευκαιρία να δω πώς αντιδρώ απέναντι σε κάτι άγνωστο, το οποίο δεν μπορεί να ελέγξει κανείς με απόλυτη σιγουριά, αλλά μόνο με πιθανότητες. Παρατηρώ το συναίσθημα και αισθάνομαι δυνατή που μπορώ να το ελέγξω. Μοιάζει πολύ με τη ζωγραφική.

Πως σε επηρεάζει επαγγελματικά;
Ως επάγγελμα, επιμένω να είμαι ζωγράφος, παρότι δεν βιοπορίζομαι ευθέως από αυτό. Σίγουρα βλέπω καθαρά πόσοι άνθρωποι αντέχουν και πόσοι είναι επιφανειακοί. Είμαστε όλοι μας αλυσίδα. Άρα, προκύπτει το ερώτημα: για ποιον ζωγραφίζω;

Πως περνάς την καραντίνα;
Καλή διατροφή, άσκηση, διάβασμα, μουσική, ζωγραφική και αγκαλιά με τους δυο γάτους μου.

Ποιό θέμα σε προβληματίζει περισσότερο, σχετικά με τη δουλειά, αυτήν την στιγμή;
Με προβληματίζει το πώς θα καταφέρω με τα εργαλεία του ζωγράφου να εντάξω στη δουλειά ζητήματα, που να αφορούν το σύνολο της κοινωνίας. Ειδικά σε κρίσιμες καταστάσεις, αν δεν έχεις κάτι να πεις, οφείλεις να σιωπάς.

Τι είναι το πρώτο που θα κάνεις όταν περάσει το πρόβλημα;
Το πρώτο που θα κάνω όταν τελειώσει είναι να μπω στο αυτοκίνητο και να επισκεφτώ τον αγαπημένο μου τόπο καταγωγής, την Κυπαρισσία.