Στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, η Ίρις ήταν η θεά του ουράνιου τόξου και της επικοινωνίας (ως αγγελιοφόρος των Θεών). Η δική μου “Iris” αποτελεί μια μινιμαλιστική (στην προσέγγιση) αφαιρετική (στην απεικόνιση) απόδοση της ιδέας ενός αποδομημένου φωτεινού φάσματος. Μια πληθωρική σύνθεση γραμμικών χρωμάτων, που διαγράφουν φαινομενικά τυχαίες καμπύλες τροχιές. Καθαρές, αδιάλειπτες, ακέραιες γραμμές διαπερνούν η μία την άλλη, δημιουργώντας φευγαλέες συνδέσεις. Για να συνεχίσουν…. Έχουν αφήσει το ουράνιο τόξο, ελεύθερες πλέον χαράσσουν τη δική τους πορεία στο χρόνο. Και κάποιες φορές παίρνουν λίγο χρώμα η μία απ’την άλλη καθώς συνεχίζουν με προσήλωση το αέναο ταξίδι τους στο άπειρο.